Dat tweete Fröhjohr

Plattdüütsch Stücken

Dat tweete Fröhjohr

Herbstzeitlose

Komedie von Andres Fritjof

Plattdüütsch von Manfred Hinrichs

De Lüüd

Agnes

Leopold Hartmann

Alexander

Mimi Meisel

Kommissar Klein

Fotos: © Struss, Ohnsorg-Theater, Hamburg 2004

De Bühn

De mit bannig veel Gesmack inricht Wahnstuuv von de Senioren - Wahnkunsumsje von Agnes, Alexander un Leopold, mit Köök. De Stuuv maakt den Indruck, as weer he von jung Lüüd, de Geld hebbt inricht worrn, de dor bannig veel Wert op leggt, mit smacklich Möbelmang un Pittjepattje en kommodig Stimmung tostannen to bringen, wat ogenschienlich över de Maten goot glückt is. En Wahnstuvendisch mit Chromstahlbeen un Glasplaat warrt heel mit Gesmack von en Sofa un twee Sessels inrahmt. Dat Ganze steiht op en bannig schönen Teppich. Vörn links is en Buddelee, op de en Flimmerkist un en Klöönkasten ahn Snoor staht. Doröver hangt, achter Glas, en vergröttert Bild, op de de dree Wahnkunsumsje-Inwahners in vergnöögt Stimmung to sehn sünd. Blang de Buddelee is en apen Döörrahm; een süht de ünnerste Stuffen von en Trepp, de in de eerste Etaasch von dat Huus föhrt. Achtern links is de Köök. An de Wand hangt Kökenschappen, an de Deek Dekenstrahler, ünner de Schappen is de Köök. De besteiht ut Spööl, Spöölmaschien, Heerd un Köhlschapp. Düsse Köök is aver dör en Anricht verdeckt, de mit twee Barhükers utstaffeert is. Över de Anricht is en Huusholtsplaan an de Wand fast maakt. Rechts blang de Köök is in en Vörbo, de üm un bi een Meter in den Ruum rin raagt, de Flurdöör. Vörn rechts is en grote Terrassendöör mit Vörhangen. Bito is en Regal in de Wand inlaten, dat mit en Musikanlaag, Böker un anner Saken versehn is.

Neeschierig worrn?

Dat Stück gifft dat bi: Ahn & Simrock Bühnen- und Musikverlag GmbH, Deichstraße 9, 20459 Hamburg

Anfragen köönt ji ok hier.

Üm wat dat geiht

Dree risch Senioren, Agnes, Leopold un Alexander, wahnt verdreeglich tosamen. Man nu is in ehr Wahnkunsumsje wat passeert: Agnes, lustig un fideel, un Leopold, de sik jümmer allerhandlei Krankheiten inbillen deit, sünd achter dat Geheemnis von ehren Mitbewahner Alexander kamen, de elkeen Dag, in Lackschoh un Smoking, in ’n Park verswinnt, üm Aanten to fodern, as he seggt. In Wohrheit is de ole Drummel verleevt! De Fro, de he anbeden deit, is in ’t beste Öller un hört op den söten Naam Mimi. Se is verheiradt un bedrüggt ehren Ehemann, de, so as dat schient, nich mehr ganz so kregel is, mit den resoluten Alexander. Ok de sien Fründ Leopold markt „dat tweete Fröhjohr“, denn de franzöösch Vörturnersch von de Senioren-Gymnastikgrupp hett em dat gewaltig andaan. As he aver mitkriggt, dat ok noch anners een achter de Verrenkungskünstlerin an is, smitt he gau dat Handdook. Agnes freit sik dor över, denn egentlich hett se al lang een Oog op Leopold smeten.

Noch ehr dat de glückliche Alexander de Frünnen mit sein Hartensleevste bekannt maken kann, passeert een Malöör: De Ehemann von Mimi blifft stapelboots in de Golden Hochtiedsnacht ünner düster Ümstännen doot – un de vergnöögte Wittfro kümmt gau ünner Mordverdacht. Kommissar Klein kriggt rut, dat se ’n Verhältnis mit Alexander hett un hangt sik an ehr Hacken. De Indizien sprekt gegen Mimi: In dat Cocktailglas von den Doden finnt de Polizei Resten von een Pulver. Bavento kriggt se 250.000 Euro ut de Levensversekerung von ehren Mann, von de se nix wusst hebben will, as se seggt. Man Mimi lett sik nich bang maken, freit sik över ehr Glück mit den flotten Alex un treckt as Veerte in ’n Bund in de kregel Senioren-WG.

Een poor Maand later – de Veer laat sik dat goot gahn in ehr „tweetet Fröhjohr“ – is de Dode binah vergeten, man nich för de Polizei: An Mimis Geburtsdag steiht Kommissar Klein mit’nmal wedder vör de Döör ...

Goot to weten
Damen	2
Herren	3
diverse	-
Bühnenbild	1
Uraufführung	28. August 2004 Ohnsorg-Theater, Hamburg
Erstaufführung dieser Fassung	28. August 2004 Ohnsorg-Theater, Hamburg

Dat seggt de Verlag:

Eine anrührende und höchst unterhaltsame Komödie, die das Thema der späten Liebe pikant serviert und überholte Tabus genüsslich bricht. Ein Hauch Kriminalistik verleiht der glänzenden Boulevardkomödie zusätzlichen Reiz. Ein gefundenes Fressen für ein gut gelauntes “reiferes” Darsteller-Quartett.

Ahn & Simrock

Dat seggt de Kritikers:

Natürlich bleibt es nicht beim Händchen halten und “Aanten foodern in ’n Park”, sondern sie finden - Viagra sei Dank - auch im Bett ihr Vergnügen. Leopold nennt das “Das Entchenspiel”: “Köpfchen unters Wasser, Schwänzchen in die Höh”. Mit Sprüchen dieser Art war die kritische Masse schnell erreicht, bei der sich das Publikum ... vor Lachen nicht mehr halten konnte und jede gelungene Szene quittierte. ... Eine Inszenierung der etwas anderen Art, die beim Lichtwark-Publikum gut ankam.

Bergedorfer Zeitung vom August 2004

As dat bi Boulevardkomödien so is - mit de Logik stimmt dat overlangs nich so, dor mööt een över wegkieken - hier kümmt dat up dat Tempo un Komik an, up flotte Snackeree un deftigen Spooß. Un so hett Regisseur Klaus Engeroff dat up de Bühn bröcht - mit Paraderullen för Ursula Hinrichs un Jens Scheiblich, bi de sick dat Publikum mit Bravos bedankt hett.

Gerd Spiekermann, NDR 90,3 vom 22.8.2004