De Oleanderpapagei
De Oleanderpapagei
Der Raub der Sabinerinnen
Schwank in veer Optöög
von Franz und Paul von Schönthan
Plattdüütsch von Manfred Hinrichs Bettinger
De Lüüd
Emanuel Striese, Theaterdirektor ut Leipzig, de keen Platt snacken deit
August Menke, Professer
Friederike, sien Fro
Lisbeth, jüm ehr jünger Dochter
Anna Kruse, jüm ehr öller Dochter
Dr. Cornelius Kruse, Menkes Swiegersöhn
Guste, Deenstdeern bi Menkes
Franz Groth, Koopmann ut Hamborg
Christian von Harten, sien Söhn
Dat Stück gifft dat ok heel un deel op Platt ünner den Titel Kummedianten.
Denn süht dat mit de Lüüd so ut:
Johann Ferdinand Beck, Theaterdirektor
August Menke, Professer
Friederike, sien Fro
Lisbeth, jüm ehr jünger Dochter
Anna Kruse, jüm ehr öller Dochter
Dr. Cornelius Kruse, Menkes Swiegersöhn
Trintje, oostfreesk Deenstdeern bi Menkes
Franz Groth, Koopmann ut Hamborg
Christian von Harten, sien Söhn
Fotos: © Kollenrott, Ohnsorg-Theater, Hamburg 1993
De Bühn
De veer Optöög speelt in en Zimmer in 't Huus von den
Professer Menke. An de linke Wand vörn en Döör in de Wahnstuuv. Denn en
Glasschapp un bito en tweete Döör to de Zimmers von de Damens. In de Mitt von
de Achterwand en Döör to 'n allgemeenen Optridd von buten. Links bito en lütten
Ruum, de sik dör en Vörhang sluten lett, mit en Kanapee, en lütten Disch un en
Klederschapp. An de Achterwand rechts blang de Döör en groot Kunterfei von de
Fro Professer. Links vörn en Schrievdisch mit de Saken, de so begäng sünd en
Stohl un en utstoppten Vagel. Rechts vör dat Bökerschapp en Lehnstohl mit en
Slummerrull, en lüttet Sofa un en lütten Disch. Noch mehr Inrichtung na Möög un
Grött von de Bühn.
Goot to weten | ||
| Damen | 4 | |
| Herren | 5 | |
| diverse | - | |
| Bühnenbild | 1 | |
| Uraufführung | 21. September 1884 Stadttheater Stettin | |
| Erstaufführung dieser Fassung | 19. Dezember 1993 Ohnsorg-Theater, Hamburg | |
Üm wat dat geiht
In lang Nachten, in de Latienschoolprofesser August Menke keen Oog todoon hett, hett he dat Theaterstück "Raub der Sabinerinnen" tosamenriemt. Nu - na veele Johren - fallt dat den fohren Theaterdirektor Striese in de Fingers. In handumdreihen smeert he den twievelmödigen Schrieversmann Honnig üm 't Muul, dat he mit düt Bühnenwark ewig Pries un Ehr winnen kunn, un hööpt dorbi heemlich, mit den Naam von düssen hochansehn Börger sien stännig klamm Theaterkass vulltomaken.
Nu wöör allens sien Gang gahn, wenn nich August Menkes resolute Fro unvermoden ut den Urlaub trüchkeem un Striese nich en teemlich freetöögschen Ümgahn mit de Textvörlaag an den Dag leggen de.
So leggt sik düüster Wulken swoor över Stadt, Bühn un Familie as düt Stück ut 't Dullhuus in Gang kümmt.
Dat seggt de Verlag:
Es ist eine einzige Liebeserklärung an das Theater, dem nichts fremd und alles heilig ist.
Da wackelt die Wand - Lachsalven donnern durchs Ohnsorg-Theater - der legendäre Schmieren-Theater-Direktor Striese feiert fröhliche Auferstehung mit dem über 100 Jahre alten "Raub der Sabinerinnen".
Karl Mahnke Theaterverlag